کد مطلب:254165 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:258
فرزندان حضرت هادی
فرزندان حضرت هادی (علیه السلام) پنج تن می باشند؛ حسن عسكری (علیه السلام)، حسین، محمد، جعفر و علی، و حال حضرت امام حسن (علیه السلام) بعد از این نام، هادی ذكر شده است. در روایات آمده است كه حضرت امام حسن عسكری (علیه السلام) و برادرش حسین بن علی بن «بسطین» تعبیر می كرده اند و این دو برادر را به جدشان، امام حسن و امام حسین (علیه السلام) تشبیه می كردند. در روایات آمده است كه صدای حضرت حجة بن الحسن (علیه السلام) به صدای امام حسین (علیه السلام) شبیه است و در شجره ی اولیا آمده است كه فرزند
[ صفحه 49]
حضرت امام علی النقی (علیه السلام) از عبادت كنندگان و تقواپیشگان بر او به امامت برادر خود اعتراف كرد و امامت برادر خود را قبول داشت. معروف است كه قبر حسین در نزدیكی قبر برادرش در سامره در همان قبه سامیه است و اما سید محمد مكنی به زیبایی و قدرت معروف بود. او فرزند امام هادی (علیه السلام) بود و قابلیت امامت را هم داشت و شیعه گمان می كردند كه او بعد از پدر بزرگوارش امام خواهد شد؛ اما قبل از پدرش از دنیا رفت. بعد از وفات او، حضرت هادی (علیه السلام) به حسن عسكری (علیه السلام) فرمود: «ای پسر من! خدا را شكر فراوان بكن؛ چون خداوند در حق تو امری را فرموده است یعنی ظهور امر امامت را.»
شیخ طوسی از شاهویه بن عبدا... جلابی روایت كرده است: از حضرت امام علی النقی (علیه السلام) در حق ابوجعفر پسرش روایاتی بود كه بر امامت او دلالت داشت. هنگامی كه ابوجعفر از دنیا رفت از فوت او نگران شدم و نگران و هراسان نامه ای به آن حضرت نوشتم و از آن حضرت خواهش كردم كه
[ صفحه 50]
برای آسان تر شدن كارهای من درباره ی غلامانم دعا كند. بعد از چند روز جواب نامه ی من از طرف آن حضرت آمد و در آن نامه برای من دعایی نوشته بود. كه «رد خواهد شد ترس تو از غلامان خود» و در آخر نامه نوشته بود كه تو می خواستی قبلا از جانشین من ابوجعفر سؤال كنی؛ ولی نگرانی پیدا كردی، از این كارت پشیمان باش. [1] .
امام شما بعد از من ابو محمد پسر من است و آنچه نیاز شماست نزد اوست؛ پس خداوند مقدم می دارد آنچه خود بخواهد.
شیخ طوسی در كتاب «نجم الثاقب» فرموده: مزار سید محمد مذكور در هشت فرسنگی سامره نزدیك روستای بلد است حتی اهل سنت (سنی ها) و اعراب از او می ترسند و به او احترام می گذارند و هرگز قسم دروغ به او نمی خورند و همیشه از اطراف برای او نذر و نیاز می كنند و بر سر مزارش می روند.
سید ضامن در كتاب خود فرموده كه از اولاد سید محمد
[ صفحه 51]
است: شمس الدین محمد بن علی بن محمد بن حسین بن محمد بن علی بن محمد بن الامام الهادی (علیه السلام) كه به میر سلطان البخاری مشهور است. چون ولادتش در بخارا بوده، اولاد او را «بخاریون می گویند این شمس الدین، سیدی صالح و زاهد بوده و همیشه با علمای بزرگ صحبت می كرد و از فضایل و خوبی هایشان یاد می گرفت. از بخارا به بلاد روم كوچ كرد و همان جا زندگی كرد و در شهری به نام «بروساء» از دنیا رفت. وی در سال 832 یا 833 از دنیا رفت و قبرش در همان شهر «بروساء» است و مردم برای زیارتش می روند و نذر و نیاز می كنند و بر سر مزارش می روند. سید حسن براقی گفته است كه بعد از امامزاده سید محمد از شمس الدین است و از او فرزندانی است كه به دنیا آمده اند. یكی از اولاد او علماء الدین ابراهیم و پسرش، علی و پسرش، یوسف و پسرش، حمزه و پسرش، سید محمد بكاح و....
داستان امام جعفر مثل قضیه ی فرزند حضرت نوح (علیه السلام) بود و به دروغگو معروف بود و مردم را گمراه می كرد و به غیر از
[ صفحه 52]
خدا دعوت می كرد. یكی از فرزندان جعفر، ابوالرضا می باشد كه در روزهای خلافت مقتدر، در سال سیصد از دمشق خارج شد؛ ولی او را در راه كشتند و سرش را به بغداد آوردند و در شهری به نام جسر به دار كشیدند. یكی دیگر از فرزندان او عیسی بن جعفر معروف به ابن الرضا كه عالمی فاضل و كامل بود. شیخ اجل، ابو محمد هارون بن موسی در سال 325 اجازه پیدا كردند تا حدیث روایت كنند و از تاریخ قم نقل شده است كه جعفر بن امام علی النقی (علیه السلام) دختری داشت كه با محمد بن موسی ازدواج كردو با شوهر خود به قم آمدند و بعد از وفات شوهرش وفات یافت و مزارشان در مشهد می باشد. در كنار قبر شوهرش در بقعه ای مشهور به چهل دختران است كه همان چهل اختران معروف است. بعد از آنكه بریهه، دختر جعفر بن امام علی النقی (علیه السلام) از دنیا رفت، برادران او ابراهیم و یحیی، پسران جعفر به قم آمدند برای اینكه ارث خواهر خود را بگیرند. بعد از اینكه ارثیه را گرفتند ابراهیم از قم رفت؛ ولی یحیی در قم ماند و اقامت كرد و حمرة بن موسی بن جعفر (علیه السلام)
[ صفحه 53]
در میدان زكریا بن آدم نزدیك مشهد ساكن شد و در قم شهر بانویه دختر امین الدین ابوقاسم بن مرزبان را به نكاح و عقد خود درآورد و بعد از گذشت سال ها از ازدواج آنها، فرزندان زیادی از آن ها به وجود آمد كه به «صوفیه» معروف بودند. [2] .
[ صفحه 54]
[ صفحه 49]
حضرت امام علی النقی (علیه السلام) از عبادت كنندگان و تقواپیشگان بر او به امامت برادر خود اعتراف كرد و امامت برادر خود را قبول داشت. معروف است كه قبر حسین در نزدیكی قبر برادرش در سامره در همان قبه سامیه است و اما سید محمد مكنی به زیبایی و قدرت معروف بود. او فرزند امام هادی (علیه السلام) بود و قابلیت امامت را هم داشت و شیعه گمان می كردند كه او بعد از پدر بزرگوارش امام خواهد شد؛ اما قبل از پدرش از دنیا رفت. بعد از وفات او، حضرت هادی (علیه السلام) به حسن عسكری (علیه السلام) فرمود: «ای پسر من! خدا را شكر فراوان بكن؛ چون خداوند در حق تو امری را فرموده است یعنی ظهور امر امامت را.»
شیخ طوسی از شاهویه بن عبدا... جلابی روایت كرده است: از حضرت امام علی النقی (علیه السلام) در حق ابوجعفر پسرش روایاتی بود كه بر امامت او دلالت داشت. هنگامی كه ابوجعفر از دنیا رفت از فوت او نگران شدم و نگران و هراسان نامه ای به آن حضرت نوشتم و از آن حضرت خواهش كردم كه
[ صفحه 50]
برای آسان تر شدن كارهای من درباره ی غلامانم دعا كند. بعد از چند روز جواب نامه ی من از طرف آن حضرت آمد و در آن نامه برای من دعایی نوشته بود. كه «رد خواهد شد ترس تو از غلامان خود» و در آخر نامه نوشته بود كه تو می خواستی قبلا از جانشین من ابوجعفر سؤال كنی؛ ولی نگرانی پیدا كردی، از این كارت پشیمان باش. [1] .
امام شما بعد از من ابو محمد پسر من است و آنچه نیاز شماست نزد اوست؛ پس خداوند مقدم می دارد آنچه خود بخواهد.
شیخ طوسی در كتاب «نجم الثاقب» فرموده: مزار سید محمد مذكور در هشت فرسنگی سامره نزدیك روستای بلد است حتی اهل سنت (سنی ها) و اعراب از او می ترسند و به او احترام می گذارند و هرگز قسم دروغ به او نمی خورند و همیشه از اطراف برای او نذر و نیاز می كنند و بر سر مزارش می روند.
سید ضامن در كتاب خود فرموده كه از اولاد سید محمد
[ صفحه 51]
است: شمس الدین محمد بن علی بن محمد بن حسین بن محمد بن علی بن محمد بن الامام الهادی (علیه السلام) كه به میر سلطان البخاری مشهور است. چون ولادتش در بخارا بوده، اولاد او را «بخاریون می گویند این شمس الدین، سیدی صالح و زاهد بوده و همیشه با علمای بزرگ صحبت می كرد و از فضایل و خوبی هایشان یاد می گرفت. از بخارا به بلاد روم كوچ كرد و همان جا زندگی كرد و در شهری به نام «بروساء» از دنیا رفت. وی در سال 832 یا 833 از دنیا رفت و قبرش در همان شهر «بروساء» است و مردم برای زیارتش می روند و نذر و نیاز می كنند و بر سر مزارش می روند. سید حسن براقی گفته است كه بعد از امامزاده سید محمد از شمس الدین است و از او فرزندانی است كه به دنیا آمده اند. یكی از اولاد او علماء الدین ابراهیم و پسرش، علی و پسرش، یوسف و پسرش، حمزه و پسرش، سید محمد بكاح و....
داستان امام جعفر مثل قضیه ی فرزند حضرت نوح (علیه السلام) بود و به دروغگو معروف بود و مردم را گمراه می كرد و به غیر از
[ صفحه 52]
خدا دعوت می كرد. یكی از فرزندان جعفر، ابوالرضا می باشد كه در روزهای خلافت مقتدر، در سال سیصد از دمشق خارج شد؛ ولی او را در راه كشتند و سرش را به بغداد آوردند و در شهری به نام جسر به دار كشیدند. یكی دیگر از فرزندان او عیسی بن جعفر معروف به ابن الرضا كه عالمی فاضل و كامل بود. شیخ اجل، ابو محمد هارون بن موسی در سال 325 اجازه پیدا كردند تا حدیث روایت كنند و از تاریخ قم نقل شده است كه جعفر بن امام علی النقی (علیه السلام) دختری داشت كه با محمد بن موسی ازدواج كردو با شوهر خود به قم آمدند و بعد از وفات شوهرش وفات یافت و مزارشان در مشهد می باشد. در كنار قبر شوهرش در بقعه ای مشهور به چهل دختران است كه همان چهل اختران معروف است. بعد از آنكه بریهه، دختر جعفر بن امام علی النقی (علیه السلام) از دنیا رفت، برادران او ابراهیم و یحیی، پسران جعفر به قم آمدند برای اینكه ارث خواهر خود را بگیرند. بعد از اینكه ارثیه را گرفتند ابراهیم از قم رفت؛ ولی یحیی در قم ماند و اقامت كرد و حمرة بن موسی بن جعفر (علیه السلام)
[ صفحه 53]
در میدان زكریا بن آدم نزدیك مشهد ساكن شد و در قم شهر بانویه دختر امین الدین ابوقاسم بن مرزبان را به نكاح و عقد خود درآورد و بعد از گذشت سال ها از ازدواج آنها، فرزندان زیادی از آن ها به وجود آمد كه به «صوفیه» معروف بودند. [2] .
[ صفحه 54]
[1] منتهي الآمال.
[2] منتهي الآمال.